Tropische Storm Nicole teistert Jamaica

Het is zaterdagavond 2 oktober. Zojuist is na bijna 3 etmalen de stroom terug in het huis waar ik verblijf. Het is hier een geweldig noodweer geweest.  Tropical Storm Nicole’ heeft het land geteisterd. En dit was een nieuw verschijnsel. Normaal zwelt harde wind boven zee aan tot storm, en dan kan de bevolking gewaarschuwd worden. Dit keer was het anders. Er zou regen zijn, zware regen, maar dat zou het zijn en zo was het dinsdag. Dat de scholen uitvielen vanwege de wateroverlast, was normaal. Maar woensdag bleef het regenen, terwijl tegelijk de wind aanzwol.  s Middags viel de stroom uit en vervolgens maakte ik  s avonds taferelen mee die ik alleen kende van spannende films: de ramen konden niet worden gesloten en er was een
metalen plaat weggeblazen, zodat de wind recht naar binnen woei. De gordijnen woeien geheel opgebold naar binnen en konden slechts met de groots mogelijke moeite worden vastgebonden. Voortdurend onweer en bliksem. Het donker van de avond werd bestreden met kaarslicht, die vanwege de wind steeds opnieuw worden aangestoken. Een waar horror-effect deed zich voor toen gelijktijdig met een zware donderslag alle kaarsen tegelijk uitwoeien.

Ik ben te gast bij Leo en Annette, het domineesechtpaar van Bethel United Church in Highgate in de  parish’ (provincie) St. Mary. Het is een stel mensen dat indruk op mij maakt door hun integere levensstijl. Het geloof beleven zij anders dan ik, bijvoorbeeld doordat zij de hele Bijbel letterlijk nemen en in werkelijk al wat er gebeurt de hand van God zien, terwijl ik bijvoorbeeld het weer zie als iets dat gewoonweg gebeurt omdat er bepaalde wetten heersen in de natuur. Maar ze zijn heel consequent in hun benadering van de dingen, en wel op een prettige manier. Zij vertegenwoordigen duidelijk de vreugde van het geloof en elk goed ding is hen een dankzegging waard. In alles weten zij zich gesteund door de aanwezigheid van de
Heer die hen nooit in de steek zal laten.

Hun oudste zoon Joseph werd woensdag 7. Hij drumt. Deze jongen wordt een hele goeie drummer, zeg ik tegen zijn moeder, het is een natuurtalent. Weet ik, zegt ze, hij drumde al toen hij nog een baby was. Hun andere zoon Levon is vandaag jarig en wordt 4. Een heerlijk klein joch dat zijn lijfje al bij de eerste begroeting tegen me aandrukte en die zich evenals zijn oudere broer graag liet troosten toen het weer zo woedde. Mij noemen de  Uncle Jan’.

De ochtend na het noodweer stap ik met Leo in de auto om in het dorp de schade te bezien. Met tal van dorpsgenoten wisselt mijn collega uit hoe zij de storm hebben doorstaan. Onderweg zegt hij regelmatig:  wow’, bijvoorbeeld als blijkt dat een stuk grond met palmbomen en al 20 meter de diepte van een riviertje is ingezakt. Het ergst wat er hier in Highgate gebeurd is, is dat een compleet huis door de stroom is weggeslagen. Alleen een kuil en hier en daar wat huisraad herinnert aan het, weliswaar kleine, huisje dat hier altijd heeft gestaan. De bewoner heeft het Goddank overleefd.

De auto van mijn gastheer is voorzien van een geavanceerd navigatiesysteem, dat helaas alleen de wegen van Japan kent. De tv-functie komt nu echter goed van pas. De beelden zijn indrukwekkend. Overal dorpen onder water en gebouwen beschadigd of weggeslagen. Het ergst zijn de ongeveer 15 doden die er tot nu toe geteld zijn. Zo totaal door een storm verrast te worden zijn de Jamaicanen niet gewend. En daarom wordt
er over klimaatverandering gesproken op de radio. Ik krijg een déjà-vu: 6 jaar geleden waren we in Zwitserland toen daar enorme overstromingen waren. Ook daar sprak men toen over de veranderingen in het klimaat. Waarom wordt over dit onderwerp alleen over gesproken als er wat aan de hand is? Waarom gaan we intussen met z’n allen op deze voet door? Geregeld heb ik hier verteld dat een groot deel van Nederland onder zeeniveau ligt. Wanneer zullen wij weer een watersnoodramp krijgen?

Het weer was alles bepalend deze week. Het complete maatschappelijke leven lag plat. Ook alle kerkelijke activiteiten zijn afgelast, inclusief de dingen waaraan ik deel zou nemen. Morgen zal ik preken. Ik ben heel benieuwd hoe dat zal zijn. Want dat was nog wel doorgegaan: de kerkdienst afgelopen zondag (26/9). In Jamaica is zoiets als een rockdienst nergens voor nodig. Wát een swingend gebeuren is dat, vooral hier op het land! De dienst duurt bijna 4 uur, maar ik kom er verkwikt en verheugd uit. Zelfs de preek was tevens een muzikaal. Ik wist al dat soul de wereldse afgeleide was van gospel. Zondag heb ik een predikant horen preken op de manier die ik ken van de vroege James Brown, compleet met muzikale begeleiding, die als hij zijn zoveelste krachtige uitspraak had gedaan, er een mooi akkoordje achteraan gooide. Nou is dit natuurlijk een echt zwart gebeuren, en wij blijven blanken. Toch gaan, als het aan mij ligt, de ervaringen die ik hier opdoe hun gevolgen hebben voor de manier waarop wij hier onze diensten vormgeven!

Onderstaande links: een aantal fotopagina’s van de Jamaica Gleaner.

After the floods 

Flooding in Jamaica 1

Flooding in Jamaica 2